پروپوزال بررسی تاثیر طرحواره درمانی گروهی برمهارت ارتباط بین فردی بیماران مرد مبتلا به اختلالات مزمن - دانلود رایگان
دانلود رایگان
دانلود رایگان پروپوزال بررسی تاثیر طرحواره درمانی گروهی برمهارت ارتباط بین فردی بیماران مرد مبتلا به اختلالات مزمنبیان مساله:
اقامت طولاني مدت در بيمارستان هاي رواني و مراكز نگهداري و بازتواني بيماران مزمن رواني سبب ايزوله شدن فرد از خانواده و اجتماع مي گردد. علاوه بر رنج تحمل بيمار روان بودن از سمت جامعه، عوارض افسردگي و بيمارستان زدگي نيز در آنان موجب مي گردد تا اين طيف وسيع از بيماران مهارت هاي مورد نیاز بودن در اجتماع و زندگي دسته جمعي را فراموش كرده و يا نمي آموزند. خاطر نشان مي گردد كه اين نوع بيماران از ديد درمانگران و روان شناسان جامعه نيز دور بوده و تنها خدمات دارويي بر ايشان ارائه مي گردد.
بالا بودن میزان پذیرش این بیماران در بیمارستان ها، عود پی در پی بیماری، هزینه ی گزافی برای خانواده بیماران و جامعه، به دنبال دارد. فشار شدید بیمار روانی بر خانواده، ناخشنودی آنان از کیفیت خدمات موجود و این که متأسفانه بیماران روانی با طرد سازمان های درمانی مواجهند، دلایل ضرورت توجه بیشتر به وضعیت بیماران مزمن روانی را مطرح نموده اند (بیگل ،1994، نقل از سرداری پور،1377).
امروزه با توجه به تغییرات اجتماعی و اقتصادی، افزایش انتظارات عمومی، نبودن امکانات پیشگیری و نارسایی برنامه های بهداشت روانی در جامعه، بر مشکلات خدمات توان بخشی و حمایتی بیماران مزمن روانی افزوده شده است (عشایری،1377، نقل از سرداری پور،1377).
از آنجا که بیشتر این بیماران از خدمات دارو درمانی بهره می برند و کمتر در مراکز نگهداری و بیمارستان ها از رویکردهای روان درمانی به ویژه در قالب گروهی استفاده می شود، نیاز مبرمی بر انجام پژوهش در این حیطه توسط متخصصین احساس می شود و از آنجا که در زمینه کار با بیماران مبتلا به اختلالات مزمن تحقیقاتی با رویکردهایی مختلف صورت گرفته اما در این تحقیقات تا کنون رویکرد عمده طرحواره درمانی گروهی به صورت تلفیقی با مهارتی چون ارتباط بین فردی مورد توجه قرار نگرفته است. به همین دلیل در این پژوهش سعی شده از رویکرد طرحواره درمانی در قالب گروهی، بر مهارت های ارتباط بین فردی بیماران اختلالات مزمن، مورد استفاده قرار گیرد.
یکی از راه های افزایش اعتماد به نفس بیماران شرکت دادن آنها در فعالیت گروهی است که بیماران در گروه بازخورد مثبت و حمایت اعضا را دریافت کرده و تشویق می شود (اسلامی نسب،1373، نقل از سرداری پور،1377). تغییرات درمانی در گروه، فرایند پیچیده ای است که از طریق تعامل تجارب هدایت شده و گوناگون انسان به وقوع می پیوندد. اگرچه معمولا عوامل درمانی یکسانی در هر یک از روشهای درمان گروهی وجود دارد، ولی تعامل و اهمیت آن را می توان در گروه های درمانی مختلف تجربه کرد (نوابی نژاد،1383).
مدل درمان متمرکز بر طرحواره یانگ(که طرح واره درمانی و یا درمان طرح واره محور خوانده می شود ) تلفیقی ابتکاری از رفتاردرمانی شناختی با گشتالت و روابط موضوعی رویکردهای روان کاوی محسوب می شود و در واقع گسترش مدل سنتی رفتار درمانی شناختی است که بیشتر بر رابطه درمانی ،تجربه عاطفی و بحث از تجارب اولیه زندگی تاکید دارد و نقطه مرکزی این نظریه ،طرح واره های ناسازگار اولیه است(یانگ1،1383).
یانگ معتقد است که طرح واره های ناسازگار اولیه،قدیمی ترین مولفه های شناختی و باورها و احساسات غیر شرطی درباره خودمان هستند و از تعامل خلق خوی فطری کودک با تجارب ناکارآمد او با والدین ،خواهر و برادرهاو همسالان در طی سالهای اولیه زندگی به وجود می آیدو این طرح واره های غیر شرطی ،آسیب پذیری و اشکال نوروتیک اختلالات و مشکلات روان شناختی را افزایش می دهد(یانگ،1994).آنها الگوهایی خود تداوم بخش از خاطرات ،هیجانات ،شناخت ها،حواس و ادراکات انسان از محیط هستند.کار خود را از روی عادت و براحتی انجام می دهند و هنگامی که فرد با چالشی مواجه می شود به جای تغییر طرح واره ،اطلاعات دریافتی را تحریف می کند(یانگ،1383).
تحقیقات نشان داده اند که طرح واره های ناسازگار اولیه با نشانه های مختلف در ارتباط هستند.مثلا طرح واره کمال گرایی با نشانه های اضطراب و افسردگی(کاوامورا ،هانت ،فروست ،2001) و ناسازگاری روانشناختی (چانگ ،2002) و اختلالات خوردن ،نشانه های روان تنی ،اضطراب و افسردگی فرسودگ شغلی و...(شافران و همکاران،2000) ارتباط دارد(نقل از محمدی،1382).
یانگ معتقد است که درمان شناختی متمرکز بر طرح واره برای درمان اختلالات روانشناختی سخت و مزمن (مانند اختلالات شخصیت،افسردگی و اضطراب مزمن و...) بر شناخت درمانی کوتاه مدت به طور کلی ،که توسط بک و همکارانش مطرح شد،برتری دارد.درمان متمرکز بر طرح واره ،تکنیک های شناختی،رفتاری،بین فردی و تجربی را برای ارزیابی طرح واره ها ترکیب می کند و تاکید بیشتری بر ریشه های دوران کودکی و فرایندهای تحولی درگیردر پیدایش و حفظ این طرح واره ها دارد(یانگ،1383).
همان طور که گفته شد پژوهش ها نشان داده اند که طرح واره های ناسازگار اولیه با نشانه های مختلف مرضی در ارتباط هستند . استیگلر و پوکورونی (2001) با استفاده از تصویر سازی هدایت شده به درمان طرح واره ها و هیجانات همراه با آنها پرداختندونتایج نشان داد که درمان با کاهش نشانه ها ی مختلف همراه بوده است(به نقل از محمدی،1382).همچنین پژوهشگران دیگر نیز در یافته های خود اثربخشی درمان متمرکز بر طرح واره را در کاهش نشانه های مرضی تایید کردند(سسرو1 و یانگ،2001؛بال2 و همکاران ،2003؛نوردال3 و همکاران،2005؛مانسی4،2007).
در پژوهش حاضر تلاش شده است، عملکرد اجتماعی و مهارت ارتباط بین فردی بیماران روانی مزمن بهبود یابد و در کنار آن به هدف غایی افزایش سلامت روان جامعه کمک شود و کاستی کارهای پژوهشی در حیطه روان شناسی را که بیشتر بر انسان های عادی متمرکز هستند با کمک رویکردی مکمل و تلفیق آن با مهارت های مورد نیاز بشری، در حد توان پوشش داد. چرا که اکثر محققین از رویکردهای بسیار متداول و معمول بهره می برند و کمتر ریسک استفاده از رویکردهای شق دیگر را به جان می خرند. این در حالی است که این بیماران پتانسیل بالقوه بهره گیری از رویکردهای روان درمانی طرحواره درمانی گروهی را نسبت به افراد عادی دارا هستند. بنابراین پژوهشگردرپژوهش حاضر قصد دارد به این سئوال پاسخ دهد که:آیا رویکرد طرحواره درمانی گروهی بر مهارت بین فردی بیماران اختلالات مزمن مردان بستری در بیمارستان آموزشی ابن سینا مشهد تاثیر دارد؟